استیضاح دولت در حضور ملت

محمدتقی فلسفی برجسته‌ترین واعظ و سخنور مذهبی ایران در قرن چهاردهم هجری بود.
وی فرزند آیت‌الله شیخ محمدرضا تنکابنی ـ از علما و مدرسان برجسته و معروف تهران ـ بود و در ۱۰ ربیع الاول ۱۳۲۶ در تهران به دنیا آمد.
پدرش، آیة الله شیخ محمد رضا تنکابنی (متولد ۱۲۸۲ هـ . ق) از مجتهدان و مدرسان زبردست بود که سال ها در مدرسه «فیلسوف الدوله» تهران تدریس می کرد. وی یکی از شاگردان آیة الله تنکابنی، آیة الله آخوند ملا علی همدانی و آیة الله آقا میرزا هاشم آملی بود. عموم مردم و حتی قضات دادگستری در باب مسائل فقهی به ایشان مراجعه می کردند و حتی عالمان بزرگ نیز به دیدن او می رفتند. سرانجام بعد از عمری طولانی و پربرکت در ۱۰۳ سالگی (سال ۱۳۸۵ هـ . ق؛ ۱۳۴۵ ش) از دنیا رفت.
آثار وی عبارتند از:
کار اصلی حجة الاسلام فلسفی از زمانی که ممنوع المنبر شد ـ سال ۱۳۵۰ ش ـ تا پیروزی انقلاب اسلامی، تألیف و نگارش کتاب بود، در این مدت به ترتیب کتاب های ذیل نوشته و منتشر شد:
۱. آیة الکرسی؛ پیام آسمانی توحید (یک جلد)
۲. بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات (دو جلد).
۳. اخلاق از نظر همزیستی و ارزش های انسانی (یک جلد)
۴. جوان از نظر عقل و احساس (دو جلد).
۵. کودک از نظر وراثت و تربیت (دو جلد).
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حجة الاسلام فلسفی تألیف کتاب را ادامه داد و کتاب های ذیل را منتشر کرد:
اخلاق از نظر همزیستی و ارزش های انسانی (جلد دوم)
معاد از نظر روح و جسم (سه جلد)
سخن و سخنوری از نظر بیان و فن خطابه (یک جلد)
شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق صحیفه سجادیه (سه جلد).