رهنمای انسانیت (نهج الفصاحه)

مرتضی فرید تنکابنی متولد سال 1244 ه.ش، تنکابن،یکی از چهار روحانی بزرگی بود که در دورهٔ اعمال محدودیت پوشش روحانی، به دلیل داشتن اجازهٔ اجتهاد، در تهران مجاز به استفاده علنی از کسوت روحانیت بود.
تحصیل در نجف و کسب درجه اجتهاد:
حدود سال 1303 جهت تداوم تحصیلات در نجف، مرکز علمی جهان تشیع، به اتفاق برادر خود به بزرگ ترین مرکز علمی شیعه، نجف اشرف هجرت کرد و در جلسات درس اساتید سرشناس و وارسته ی حوزه ی کهن سالِ نجف شرکت جست و مبانی علمی خویش را استوار ساخت. وی شش سال در محضر فقهی آیت الله شیخ میرزا حبیب الله رشتی (۱۳۱۲ ق) زانو زد، خارج فقه را نزد آیت الله سید محمدکاظم یزدی (۱۳۳۷ ق.) آموخت، دو دوره کامل درس خارج اصول فقه ملامحمدکاظم خراسانی معروف به آخوند خراسانی (۱۳۲۹ ق.) را درک کرد و از وی اجازهٔ اجتهاد گرفت.

اساتید:
مرحوم تنکابنی از برجسته ترین شاگردان آخوند می باشد. در اخلاق و سلوک نیز از مجالس عرفانی مرحوم آیت الله حاج ملا حسینقلی همدانی (۱۳۱۱ ق.) بهره برد؛ از همین رو عالمی جامع و کامل، انسانی آرام و ساده زیست و به شدت مورد توجه خواص و ارادت عموم مردم به شمار می‌آمد. از دیگر اساتیدش آیت الله حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل، حاج آقا رضا همدانی و شیخ عبدالله مازندرانی بودند. از آن مرحوم تقریراتی از درس‌های اساتیدش برجای مانده که در اختیار مرحوم آیت الله میرزا علی فلسفی بوده‌است.
و...