ناشر آثار معارف اسلامی و علوم دینی

سخنرانی آقای دکتر اسماعیلی با موضوع: عاشورا و امروز ما

555

 

 

اولین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

اهمیت نگاه تحلیلی به عاشورا

محسن اسماعیلی در جلسه اول از درس‌گفتارهای عاشورا و امروز ما گفت: گاهی می‌خواهیم بدانیم حسین(ع) که بود و در کربلا چه اتفاقی افتاد و عاشورا چه روزی است. این بسیار خوب و مفید است اما مفید‌تر این است که ببینیم حسین(ع) از ما چه می‌خواهد، چرا شهید شد و از قیام بلندی که برپا کرد چه اهدافی را دنبال می‌کرد؟

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش نخست آن در ادامه می‌آید:

 

تاریخ همیشه برای ما انسان‌ها جذاب بوده و همه ما دوست داریم بدانیم در گذشته چه اتفاقاتی افتاده است اما حوادث تاریخی به دو شکل مورد مطالعه قرار می‌گیرند؛ گاهی اوقات ما می‌خواهیم ببینیم در گذشته چه اتفاقی افتاده است و گاهی مواقع می‌خواهیم بدانیم چرا این اتفاق افتاده است؟ نگاه اول را اصطلاحاً تاریخ نقلی و توصیفی و نگاه دوم را تاریخ عقلی و تحلیلی می‌نامند. اطلاع از تاریخ نقلی، جذاب و مفید است اما اصلاً قابل مقایسه با اطلاع از تاریخ تحلیلی نیست.

 

خداوند هم در قرآن کریم می‌فرماید: «فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛ پس این حکایت بگو، باشد که به فکر آیند» (اعراف/ ۱۷۶) یعنی وقتی به حوادث تاریخی دقت می‌کنید برای تفکر و عبرت باشد؛ یعنی با نگاه تحلیل به حوادث تاریخی نگاه کنید. خداوند به پیامبر(ص) فرموده است، جریانات تاریخی را برای مردم بازگو کن تا شاید در آن اندیشه کنند. پس تاریخ یکی از منابع تفکر است. حادثه عاشورا هم از این قاعده مستثنی نیست.

 

گاهی می‌خواهیم بدانیم حسین(ع) که بود و در کربلا چه اتفاقی افتاد و عاشورا چه روزی است. این بسیار خوب و مفید است اما مفید‌تر این است که ببینیم حسین(ع) از ما چه می‌خواهد، چرا شهید شد و از قیام بلندی که برپا کرد چه اهدافی را دنبال می‌کرد؟ این را تاریخ تحلیلی عاشورا می‌نامند.

 

تاریخ نقلی می‌گوید حسین(ع) که بود اما تاریخ تحلیلی می‌گوید چگونه می‌توان مانند حسین(ع) شد. به حول قوه الهی در این سلسله گفتارها دنبال برداشت‌هایی از تاریخ عاشورا به شکل تحلیلی هستیم.

__________________________________________________________________________________________________

دومین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

فاجعه؛ پنجاه سال بعد از پیامبر(ص)

محسن اسماعیلی در دومین جلسه از سلسله مباحث «عاشورا و امروز ما» اظهار کرد: قاتلان امام حسین(ع) مسلمان بودند، قرآن می‌خواندند و حتی برخی از آنها نماز شب می‌خواندند. بسیاری از آنها پیامبر اسلام(ص) را از نزدیک زیارت کرده و علاقه ایشان به نوه خود را به چشم دیده بودند اما چه شد که همه چیز را به این سرعت فراموش کردند.

 

حسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش دوم آن در ادامه می‌آید:

باید از حادثه کربلا و چند و چون آن آگاه بود. باید تاریخ را آنگونه که اتفاق افتاده خواند و به خاطر سپرد اما مهم‌تر از آن این است که تحلیل و تفکر کنیم در آنچه که اتفاق افتاد. به راستی چه شد که پنجاه سال پس از رحلت پیامبر(ص) عزیزترین بازمانده او را به فجیع‌ترین شکل ممکن  به شهادت رساندند؟ قاتلان امام حسین(ع) مسلمان بودند، قرآن می‌خواندند و حتی برخی از آنها نماز شب می‌خواندند.

 

بسیاری از آنها پیامبر اسلام(ص) را از نزدیک زیارت کرده و علاقه ایشان به نوه خود را به چشم دیده بودند اما چه شد که همه چیز را به این سرعت فراموش کردند و بزرگترین فاجعه تاریخ را برای عزیزترین بنده خدا در زمان خودشان رقم زدند؟

تحلیل این تاریخ راه ما را روشن و سنت‌های الهی را آشکار می‌کند. قوانینی که بر تاریخ حکمفرماست قوانین ثابتی است و قرآن در همین زمینه می‌فرماید این قوانین برای هیچ ملتی تغییر پیدا نخواهد کرد بلکه هر ملتی سرنوشتی مشابه پیدا خواهد کرد.

 

ما باید ببینیم حسین(ع) چه کرد و چرا اینکار را کرد؟ در آن صورت است که ما شیعه حسین(ع) هستیم. امام صادق(ع) فرمود: «لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ قالَ بِلِسانِه وَ خالَفَنا فی اَعْمالِنا و آثارِنا» یعنی شیعه واقعی ما نیست آن کسی که فقط نام را می‌برد و شعار ما را می‌دهد اما در عمل مانند ما رفتار نمی‌کند و پا جای پای ما نمی‌گذارد. پس آگاهی از حوادث تاریخی عاشورا برای معرفت پیدا کردن به دلیل وقوع این حادثه بزرگ است.

______________________________________________________________________________________________

سومین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

عاشورا الگوی دائمی است

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این واقعه و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است.

 

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این واقعه و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش سوم آن در ادامه می‌آید:

 

سؤال مهم این است که آیا حادثه کربلا یک استثناء بود یا یک قاعده؟ اتفاقی بود استثنایی که به خواست خدا باید واقع می‌شد و شد و دیگر تکرار نمی‌شود یا نه، حادثه‌ای بود با علت‌های مشخصی که در صورت تکرار آن علت‌ها، چنان حادثه‌ای باز هم ممکن است اتفاق بیفتد؟ متأسفانه برخی تعابیر و گفتارهای ما رنگی به حادثه کربلا می‌زند که آن را از یک قاعده خارج می‌کند در حالی که آنچه امام حسین(ع) انجام داد یک قاعده و فرمول بود.

 

برای همین است که امام حسین(ع) فرمود در آنچه که من انجام دادم برای شما الگوی دائمی وجود دارد؛ الگو یعنی کسی که باید همیشه مانند او رفتار کرد. «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» به چه معناست؟ چگونه می‌توان ادعا کرد هر روز، عاشورا و هر سرزمینی کربلاست؟ این جمله گرچه روایت نیست اما درایت و حکمت است و معنایش این است که هر یک از ما در هر کجای این زمین پهناور که زندگی می‌کنیم و در هر زمانی که نفس می‌کشیم در حقیقت در صحرای کربلای خاص خودمان هستیم.

 

ما هم همیشه و هر جا بر سر دو راهی هستیم که یا در لشکر حسین(ع) قرار بگیریم و پیرو حق باشیم یا خدای ناخواسته به سوی لشکر عمر سعد برویم و یاور ستمگران باشیم. آنچه که از ما خواسته‌اند این است که در جبهه حسین(ع) قرار بگیرید و دشمنان ظالمان و یاوران مظلومان باشید.

______________________________________________________________________________________________

چهارمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

اهمیت برپایی عزای سیدالشهدا(ع)

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه در چهارمین قسمت درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» با اشاره به اینکه فقهای ما فتوا داده‌اند که جزع و بی‌تابی در عزای امام حسین(ع) کراهت ندارد، گفت: یکی از دلایلش این است که ما با حضور در این جلسات، تاریخ عاشورا را مکرراً بازخوانی کنیم تا فراموش نشود و در آن تفکر کنیم و برای آینده‌ ما درس زندگی باشد.

 

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش چهارم آن در ادامه می‌آید:

 

اینهمه تأکید برای برگزاری مجالس ذکر مصیبت سیدالشهدا(ع) برای چیست؟ اینکه اینهمه در روایات ما پاداش دنیوی و اخروی برای حضور در مجالس حسینی وعده داده شده به چه علت است؟ آنقدر حضور در این جلسات و شنیدن ذکر مصایب اهل بیت(ع) مهم و دارای پاداش است که امام صادق(ع) در یک کلام فرمود: هر کاری بالاخره اندازه‌ای از پاداش دارد و کار خوب بدون پاداش نیست مگر ریختن اشک برای ما که پاداش آن اندازه ندارد.

 

در این مجالس چه اتفاقی می‌افتد که چنین پاداش بی‌نهایت و بی‌نظیری برای آن پیش‌بینی کرده‌اند و به ما اجازه داده‌اند که حتی در عزای حسین(ع) بی‌تابی نشان دهیم؟ می‌دانیم که جزع و بی‌تابی حتی در مصیبت عزیزترینِ عزیزان انسان مکروه است اما فقهای ما فتوا داده‌اند که این کراهت در عزای امام حسین(ع) وجود ندارد. یکی از دلایل این است که ما با حضور در این جلسات، تاریخ عاشورا را مکرراً بازخوانی کنیم تا فراموش نشود و در آن تفکر کنیم و برای آینده‌ ما درس زندگی باشد.

 

خوشا به سعادت کسانی‌ که توفیق دارند در چنین مجالسی حضور داشته باشند و اگر به دلایلی مانند شرایط امروز کرونایی کشور حضور در این جلسات ممکن نیست، خانه دل خودشان را به عزاخانه امام حسین(ع) تبدیل می‌کنند.

__________________________________________________________________________________________________

 

پنجمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

تباکی به چه معناست؟

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه در پنجمین قسمت درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» گفت: بکاء یا همان اشک و گریه از عناصر اصلی سوگ و عزاست و از طرفی اگر این اشک برای امر مقدسی سرازیر شود مسیر سلوک و سیر الهی را سریع‌تر طی می‌کند و چه امری مهمتر و مقدس‌تر از عزای سیدالشهدا(ع)؟

 

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش پنجم آن در ادامه می‌آید:

 

برای کسانی‌که در محافل حسینی شرکت می‌کنند در روایات ما از سه واژه جداگانه استفاده شده است؛ گاهی از واژه بکاء، گاهی ابکاء و دفعه سوم از تباکی استفاده شده است. اگر کسی برای حسین(ع) گریه کند یا دیگری را بگریاند ابکاء است و با این کار پاداش‌های زیادی برای وی در دنیا و آخرت در نظر گرفته شده است.

 

اما تباکی به چه معناست؟ در روایات همانگونه که برای بکاء و ابکاء پاداش قرار داده‌اند برای تباکی نیز وعده پاداش داده شده است، همانند این روایت امام صادق(ع) که فرمودند: هر کسی برای حسین(ع) شعری بگوید و تباکی کند بهشت برای او واجب می‌شود.

تباکی مورد سوء تفاهم نیز قرار گرفته است و این سوء تفاهم موجب شده برداشت‌های غلطی از این جمله صورت گیرد.

 

ترجمه تباکی به فارسی زیاد آسان نیست و گاهی به گریه‌نمایی یا تظاهر به گریه ترجمه شده است اما معنای واقعی آن، این است که شما بتوانید دیگری را به گریه بیندازید و دیگری نیز شما را، شما برای وی بخوانید و او برای شما بخواند یا شما برای او بگویید و او برای شما بگوید. معنای دیگری که برای آن بیان شده و به ظاهر درست‌تر است این است که ما باید برای به‌دست آوردن فضیلت‌های اخلاقی تلاش کنیم.

 

همه ما حلم نداریم بنابراین باید برای به دست آوردن آن تمرین یا تَحَلُم کنیم. همه ما سخاوتمند نیستیم بنابراین باید برای رسیدن به گشاده‌دستی تمرین کنیم. تباکی به معنای تمرین بکاء است یعنی دلمان می‌سوزد و معرفت داریم اما اشک از چشمانمان جاری نمی‌شود. همین حالت هم زمینه‌ساز معرفت و مستوجب پاداش‌هایی است که در روایات ذکر شده است.

 

________________________________________________________________________________________________

ششمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

نگاه به گذشته برای ساختن آینده

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش ششم آن در ادامه می‌آید:

 

برخی می‌پرسند این همه تأکید و توصیه برای اقامه عزای سالار شهیدان به چه دلیل است و مهم‌تر اینکه این همه ثواب و پاداش برای چیست؟ چون ما در قرآن خوانده‌ایم که بهشت رفتن آسان نیست. در قرآن کریم آمده است پیشینیان شما را چنان امتحان کردیم که به تزلزل افتادند چراکه باید بعد از امتحان‌های دشوار وارد بهشت شد. از سوی دیگر در روایات می‌بینیم که مثلاً امام صادق(ع) می‌فرماید: هر کسی حسین(ع) نزد او یادآوری شود و از چشمانش به اندازه پر یک مگس اشک جاری شود ثواب او بر خداست و خدا هم به کمتر از بهشت برای او راضی نمی‌شود.

 

اگر بهشت پیچیده در مشکلات و سختی‌هاست پس چگونه با یک قطره اشک برای حسین(ع) می‌توانیم بهشتی شویم؟ پاسخ این است که آثار گریه بر حسین(ع) باید در نظر گرفته شود. وقتی ما برای سالار شهیدان اشک می‌ریزیم یعنی به او معرفت پیدا کرده‌ایم و فهمیده‌ایم چه کرده است و از ما چه می‌خواهد. به همین دلیل است که عزاداری حسین(ع) تنها نگاه به گذشته نیست، بلکه نگاه به گذشته برای ساختن آینده است.

 

سوگواری محرم برای آینده سازی است نه بازگشت به گذشته؛ لذا در زیارت عاشورا از خداوندی که ما را به معرفت حسین(ع) و خاندان وی بزرگ کرده است درخواست می‌کنیم ما را ثابت‌قدم در همان مسیر قرار دهد. این اثر حضور در زیارت حسین(ع) یا مجالس ذکر مصیبت اوست.

 

به همین دلیل است که ابن قولویه قمی در کتاب معتبر «کامل الزیارات»، هفده روایت جمع‌آوری کرده و نشان می‌دهد که همه پاداش‌هایی که برای گریه بر حسین(ع) و زیارت او وعده داده‌اند درست است اما رسیدن به همه آن پاداش‌ها و ثواب‌ها شرطی هم دارد و آن معرفت پیدا کردن است. باید تلاش کنیم در مکتب حسین(ع) صاحب بینش و معرفت شویم.

_________________________________________________________________________________________________________

هفتمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

انکار و استبعاد، سدهای راه کمال

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش هفتم آن در ادامه می‌آید:

 

انسان مؤمن نباید در برابر وعده‌های اهل بیت عصمت و طهارت، حالت استبعاد داشته باشد. استبعاد به معنی بعید شمردن و تعجب کردن است. وقتی آن خاندان که خاندان طهارت و عصمت هستند چیزی می‌گویند، انسان مؤمن باید بپذیرد نه اینکه تعجب کند و خیال کند بعید است. بدتر از آن، خدای ناکرده انکار است لذا اهل معرفت می‌فرمایند استبعاد و انکار از بزرگترین سدهای راه کمال و مانع رشد انسان هستند و انسان را سست و بی‌انگیزه می‌‌کنند برای آنکه به آنچه وعده داده شده عمل کنند که از جمله آنها پاداش‌های فراوانی است که برای یاد حسین(ع) وعده داده شده است.
نباید استبعاد کرد چه برسد به انکار؛ چراکه اولاً آنقدر روایات مربوط به آن زیاد، مکرر و اصطلاحاً متواتر است که جایی برای استبعاد و انکار باقی نمی‌ماند ثانیاً اگر به آثار و نتایج یاد حسین(ع) در زندگی فردی و اجتماعی خودمان نگاه کنیم چنین پاداش‌هایی زیاد و عجیب به نظر نمی‌رسد ثالثا کاری که حسین(ع) و یاران او در راه خدا کردند و فداکاری که از خود نشان دادند، بیش از این برای آنها جایگاه و مقام در نزد خداوند ایجاد کرده است. از همه اینها مهم‌تر امام خمینی(ره) می‌فرماید ما نباید با ترازوی خودمان اعمالی را که مربوط به خدای متعال است وزن کنیم بلکه میزان سنجش در دستگاه الهی، متفاوت با دستگاه‌های فکری ماست.
وقتی قرآن می‌گوید اگر یک دانه گندم انفاق کنید چند برابر داده می‌شود آیا جای تعجب دارد؟ حسین(ع) هم اینچنین است؛ لذا اگر یک دانه گندم هفتصد برابر پاداش دارد، یک قطره اشک تعجبی ندارد که اینهمه پاداش برای انسان به بار بیاورد.

 

______________________________________________________________________________________________________________

هشتمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

هدف حضور در مجالس عزاداری

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش هشتم آن در ادامه می‌آید:

 

هرچه می‌توانیم باید در مجالس عزای حسین(ع) و یاران باوفای او شرکت کنیم اما فراموش نکنیم که هدف اصلی از شرکت در این مجالس کسب بینش و معرفت بالاتر است. عزاداری امام حسین(ع) هم باید مبتنی بر معرفت و هم به نوبه خود مولد معرفت باشد یعنی بدون شناخت در این جلسات شرکت نمی‌کنیم و نباید شرکت کرد و وقتی شرکت می‌کنیم باید شناخت بالاتر و والاتری هم پیدا کنیم.
هدف اصلی ما از شرکت در این جلسات باید این باشد که یک گام به قله‌های دانش و معرفت نزدیک‌تر شویم. واعظ، ذاکر و حاضر در این مجالس باید جست‌وجوگر دانش باشند و باید شور ما در این مجالس، آمیخته با شعور باشد و مجالس حسینی را همیشه محفلی برای معرفت افزایی تلقی کنیم.
برای همین است که در زیارت عاشورا پس از ضجه و ناله در برابر مصیبت بزرگی که بر این خاندان نازل شد از خدا چنین درخواست می‌کنیم و عرض می‌کنیم: «فاسئل الله الذی اکرمنی بمعرفتکم و معرفه اولیائکم و ارزقنی البرائه من اعدائکم أن یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخره » یعنی خدا ما را بزرگ کرده که معرفت داده در جلسات شما شرکت کنیم.
از آن خدایی که این نعمت را به ما داده و این لطف را در حق ما کرده است درخواست می‌کنیم که ما را در دنیا و آخرت حسینی قرار دهد. در واقع حسینی شدن هدف اصلی شرکت در جلسات حسین(ع) است.

______________________________________________________________________________________________________________

نهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

نقل تاریخ برای تفکر بیشتر

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش نهم آن در ادامه می‌آید:

 

قرآن کریم داستان‌های زیادی از پیشینیان برای ما نقل کرده است اما بعد از نقل هر حادثه تاریخی هشدار می‌دهد که نقل حادثه تاریخی برای به کار انداختن عقل شماست. آشنایی با تاریخ گذشته باید منجر به تفکر برای ساختن آینده باشد. این چیزی است که خداوند در قرآن کریم بارها و بارها برای ما تکرار کرده است.
خداوند در قرآن کریم به پیامبر(ص) فرموده است: «وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَٰکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ ۚ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ۚ ذَٰلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛ و اگر می‌خواستیم به آن آیات او را رفعت مقام می‌بخشیدیم، لیکن او به زمین (تن) فروماند و پیرو هوای نفس گردید، و در این صورت مثل و حکایت حال او به سگی ماند که اگر بر او حمله کنی و یا او را به حال خود واگذاری به عوعو زبان کشد. این است مثل مردمی که آیات ما را بعد از علم به آن تکذیب کردند. پس این حکایت بگو، باشد که به فکر آیند» (اعراف/ ۱۷۶)
پیامبر داستان‌های گذشته را بازگو می‌کند تا مردم در آن تفکر کنند و ببینند چه اتفاقی و چرا رخ داد و برای آینده خودشان درس بگیرند.
حضرت علی(ع) هم فرمود: خداوند مشمول لطف و رحمت خود قرار دهد آن بنده‌ای را که به تاریخ آگاهی پیدا کرده و در آن تفکر و درس عبرتی برای خودش دست و پا می‌کند. ما هم با خواندن، شنیدن و بازگو کردن حوادث کربلا باید وادار به تفکر و تعقل شویم. نباید فراموش کنیم که پیامبر(ص) فرمود: «إِنَّمَا یُدْرَکُ اَلْخَیْرُ کُلُّهُ بِالْعَقْلِ وَ لاَ دِینَ لِمَنْ لاَ عَقْلَ لَهُ» یعنی هرچه خوبی وجود دارد فقط با عقل قابل دستیابی است و کسی که عقل ندارد و از اندیشه خودش بهره‌برداری نمی‌کند دین ندارد. دینداری واقعی به معنای خردمندی و تعقل است.
وقتی ما حادثه کربلا را با هم بازگو می‌کنیم باید از شناسایی شمر آن روزگار، شمرهای روزگار خود را بشناسیم و اگر همانگونه که آن روز می‌بودیم با شمر مبارزه می‌کردیم باید با شمرهای روزگار خودمان مبارزه کنیم. این است که کربلا را برای ما یک مکتب دائمی و جاودان می‌کند.

____________________________________________________________________________________________________________

دهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

زندگی امام حسین(ع) یک روز نبود

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش دهم آن در ادامه می‌آید:

 

خیلی حیف است در مجالس خوبی که برای امام حسین(ع) برگزار می‌کنیم فقط به بازگو کردن حادثه ده روز اول ماه محرم اختصاص دهیم و در ده روز ماه محرم هم فقط از حادثه روز دهم یاد کنیم. امام حسین(ع) فقط روز عاشورا امام نبود بلکه قبل از آن هم امام بود و همه زندگی ایشان، همانند عاشورا و درس‌آموز است.
ایشان ۵۷ سال در این دنیا بود نه یک روز. امام حسین(ع)، نه یک روز بلکه ده سال امام بود و در این ده سال امامت و ۵۷ سال عمر شریف الگوی ماست لذا باید با همه زندگی امام حسین(ع) آشنا شویم و در محرم تصمیم بگیریم تا سال آینده یک دور زندگی امام حسین(ع) را مطالعه کرده باشیم و بدانیم همان حسینی که در عاشورا آن‌گونه ایستاد قبل از عاشورا چه کرده بود، چگونه رفتار می‌کرد و زندگی وی به چه شکلی بود؟ با خانواده، بستگان و دوستان و حتی با دشمنان خود چگونه رفتار می‌کرد؟
باید زندگی امام حسین(ع) را در جمیع جوانب بشناسیم تا بتوانیم حسینی شویم.
حیف است که خودمان را محدود و محصور به بخش کوچکی از این گنجینه بزرگ کنیم. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «لا یَقومُ بِدینِ اللّهِ إلّا مَن حاطَهُ مِن جَمیعِ جَوانِبِهِ» یعنی کسی نمی‌تواند دیندار واقعی باشد مگر اینکه دین را در همه ابعاد آن شناخته باشد.
امام حسین(ع) و امام حسن(ع) هر دو امام هستند؛ چه قیام و چه صلح کنند پس باید در هر حال، زندگی آنها مورد مطالعه قرار گیرد. این بزرگترین تصمیمی است که ما ممکن است بگیریم و معتقدم برای آینده ما بسیار مفید است.
___________________________________________________________________________________________________________

یازدهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

خطری در کمین است

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش یازدهم آن در ادامه می‌آید:

 

مجالس حسین(ع) گنج پربهایی است که باید تا قیامِ قیامت، بشریت از آن استفاده کند. یک خطر بزرگ این گنج بی‌نظیر را تهدید می‌کند و آن خطر تحریف است. تاریخ‌نگاری؛ دشمن بزرگی به نام تحریف، دست بردن در حوادث تاریخی و داستان سرایی و افسانه سازی را جایگزین نقل واقعیات کردن دارد.
این تهمتی بود که به قرآن می‌زدند و می‌گفتند: «لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَٰذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ؛ از این وعده‌ها بسیار به ما و پیش از این به پدران ما داده شد ولی اینها جز افسانه‌های پیشینیان نیست» (مؤمنون/ ۸۳) در واقع می‌گفتند که قرآن افسانه می‌گوید و آنچه بیان می‌کند کاملاً منطبق بر واقعیات خارجی نیست.
قرآن جواب این تهمت را ۹ بار بیان کرده و این را نپذیرفته و گفته است: «تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ ۗ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِینَ؛ اینها آیات الهی است که برای تو به راستی می‌خوانیم، و خداوند هرگز اراده ستم به هیچ کس از مردم عالم نخواهد کرد» (آل عمران/ ۱۰۸) یعنی داستان‌های تاریخی که ما بیان می‌کنیم کاملاً‌ منطبق با واقعیات است. ما باید مراقب باشیم حادثه عاشورا به دست تحریف سپرده نشده و کم یا زیاد نشود. خیال نکنیم با کم یا زیاد کردن حوادث تاریخی می‌توانیم آنها را به خیال خودمان دلنشین‌تر کنیم. در این صورت آنچه بیان می‌شود هرچه باشد دیگر تاریخ عاشورا نیست.
حسین(ع) مظهر صداقت و حقانیت است و دروغ در مکتب ایشان راه ندارد. باید مراقب بود آنچه که درباره سیدالشهداء(ع) نقل شده کاملاً دقیق و معتبر خوانده، گفته و بازگو شود.
_____________________________________________________________________________________________________________

دوازدهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

تاریخ را صادقانه و مستدل روایت کنیم

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش دوازدهم آن در ادامه می‌آید:

 

دین ما به ما آموخته است که در نقل حوادث باید از منابع معتبر و موثق استفاده کرد. حتی اگر من می‌خواهم به شما خبر دهم که فلان فرد آمد یا نیامد؟ نمی‌توانم این را بدون تحقیق برای شما نقل کنم. تا اطمینان ندارم نباید بگویم آمد یا رفت. این در روابط عادی است چه برسد به اینکه بخواهیم درباره حسین(ع) صحبت کنیم.
فقهای ما فرموده‌اند اگر کسی مطلبی را از یک منبع غیرموثق نقل کند فارغ از اینکه درست یا نادرست است کار وی نادرست است و جزء دروغگویان نوشته می‌شود. امام باقر(ع) فرمود: «لا تُحَدِّثْ مِن غَیرِ ثِقَهٍ فَتکونَ کَذّاباً» یعنی هیچ خبر و مطلبی را جز از یک منبع مطمئن نقل نکن که نقل خبر از منبع غیرموثق همان و دروغگو محسوب شدن همان.
اینکه ما هر چه را خصوصاً در ذکر مصیبت می‌شنویم بازگو کنیم جواز شرعی ندارد. امام علی(ع) فرمود: «لا تُحَدِّثِ النّاسَ بِکُلِّ ما سَمِعْتَ بِهِ، فَکَفى بِذلِکَ کَذِبا» یعنی هر چیزی که گفتند و شنیدید را نباید شما هم بگویید تا دیگران بشنوند چراکه در این صورت شما قطعاً جزء دروغگویان هستید. این در صورتی‌ است که ما منبع موثقی داشته باشیم و حتی اگر منبع ما موثق هم باشد هر خبری را نمی‌توانیم برای دیگران نقل کنیم.
هر راستی گفتنی نیست بنابراین باید مراقب بود که مجالس حسین(ع) آلوده به ذکر مطالب سست، بی پایه و خدای ناکرده نادرست و دروغ نشود که حسین(ع) مظهر صداقت و مبارزه با دروغ بود.
____________________________________________________________________________________________________________

 

سیزدهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

افشای اسرار به مثابه قتل عمد

 محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش سیزدهم آن در ادامه می‌آید:

 

دو روایت بسیار تکان دهنده در اصول کافی وجود دارد که هر دو از امام صادق(ع) است. در اولین روایت، ایشان فرموده‌اند: «مَن اذاع عنّا شیئاً من أمرنا فهو کمن قتلنا عمداً و لم یقتلنا خطاً» یعنی هر کسی خبر و مطلبی را از ما فاش کند مانند کسی است که ما را عمداً به قتل رسانده است نه قتل اشتباهی. در این روایت حضرت می‌فرماید مانند قتل عمد است اما در روایت دوم می‌فرماید: «ما قَتَلَنا مَن أذاعَ حَدیثَنا قَتلَ خَطَأٍ و لکنْ قَتَلَنا قَتلَ عَمدٍ » یعنی کسی که اسرار ما را فاش می‌کند ما را اشتباهی نکشته است بلکه این کار کاملاً قتل عمد است. حال سؤال این است که افشای اسرار به چه معناست؟
مرحوم مجلسیِ اول در «مرآه العقول» که شرح اصول کافی است ذیل این دو حدیث می‌فرماید: مقصود گفتن حرف‌های راست و واقعی است که مردم نمی‌توانند بپذیرند و ظرفیت پذیرش آن را ندارند لذا اگر حرف واقعی و درستی هم راجع به اهل بیت(ع) وجود دارد که افکار عمومی آن را نمی‌پذیرد نباید بازگو کرد.
وی می گوید باید با مخاطبان به اندازه ظرفیت‌شان سخن گفت چه برسد به اینکه خدای ناکرده ما مجالس اهل بیت(ع) را با سخنانی مخلوط کنیم که راست و درست نیست و همانند خوابی بی‌پایه یا داستانی بی‌منبع و شعاری بی‌دلیل است. اگر راست بود و افکار عمومی نمی‌پذیرفت امام صادق آن را قتل عمد محسوب کرد چه برسد به اینکه خدای ناکرده سخنی بگوییم که با عقل جور در نمی‌آید و با نقل سازگار نیست.
____________________________________________________________________________________________________________

چهاردهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

جامعه حسینی چگونه است؟

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش چهاردهم آن در ادامه می‌آید:

 

قیام امام حسین(ع) یک قیام برای منافع و مصالح فردی نبود. حسین(ع) خود و خاندانش را برای اصلاح جامعه و ارتقای سطح زندگی معنوی مردم فدا کرد وگرنه اگر موضوع شخصی بود کسی کاری با او نداشت. بارها به ایشان پیشنهاد کردند که در مدینه کنار قبر جدتان بمانید و با احترام کامل زندگی کنید یا اگر مایل هستید به مکه بروید و در کنار کعبه خدا تا آخر عمر به نماز و قرآن بپردازید.
امام حسین(ع) می‌توانست زندگی شخصی خود را در کمال احترام و آسایش ادامه دهد اما مصالح مردم و اصلاح جامعه را بر منافع فردی و آسایش شخصی خود ترجیح داد. این را هنگام حرکت از مدینه که آغاز داستان کربلاست در وصیت‌نامه خودشان به محمد بن حنفیه نوشتند و فرمودند: «أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّهِ جَدِّی» یعنی من برای خوشگذرانی و کسب قدرت نمی‌روم بلکه قیام من برای اصلاح جامعه و رفع مشکلات مردم است.
امام حسین(ع) با قیام خود به ما آموزش داد که باید برای اصلاح جامعه و بالا بردن سطح فرهنگ و معنویت مردم از آسایش خودمان چشم‌ پوشی کنیم و همه به فکر آسایش دیگران باشیم. آن جامعه‌ای، جامعه حسینی است که اعضای آن بیش از آنکه به فکر آسایش خودشان باشند به فکر آسایش همنوعان خود باشد؛ خصوصاً در شرایطی همانند روزگار ما که تهیدستان و فقرا به توجه بیشتر نیازمند هستند.

______________________________________________________________________________________________________________

پانزدهمین قسمت درس‌ گفتارهای «عاشورا و امروز ما»

با موضوع:

نهی از منکر محدود به ظواهر نیست

محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درس‌گفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشه‌های این قیام و درس‌های آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش پانزدهم آن در ادامه می‌آید: 

 

این جمله معروف را همه ما از کودکی شنیده‌ایم که امام حسین(ع) فرمود: «إِنَّما خَرجْتُ لِطَلَبِ إلاصلاحِ فی أُمَّهِ جَدّی، أُُریدُ أنْ آَمُرَ بالمَعروفِ و أنهی عَنِ المنکَرِ» یعنی قیام من برای امر به معروف و نهی از منکر است و حادثه عاشورا به این دلیل اتفاق افتاد که من می‌خواستم امر به معروف و نهی از منکر کنم. این گفته حسین(ع) به ما یاد می‌دهد که امر به معروف و نهی از منکر را در دایره تنگ امور فردی و ظاهری محدود و محصور نکنیم.
این جفای به امر به معروف و نهی از منکر است که ما سطح آن را تا این اندازه پائین بیاوریم. البته امر به معروف و نهی از منکر فردی هم لازم و مفید است اما منحصر کردن آن در این امور جزیی بی‌توجهی به فلسفه آن است. منکر هرچه بزرگ‌تر باشد نهی از آن واجب‌‌تر و معروف هرچه مهم‌تر باشد امر به آن لازم‌تر است، و چه منکری بالاتر از ظلم، گرانفروشی، اشاعه‌ دادن بیماری‌ها و گسترش جهل وجود دارد.
شیعه حسین(ع) آن کسی است که قبل از اینکه امر به معروف و نهی از منکر را به افراد محدود کند آن را در جامعه پیاده می‌کند. اصلاح جامعه، مقدم بر اصلاح فرد است. باید نگاه‌های خودمان را حسینی کنیم، حسین(ع) خودش را در امور فردی، فرعی و ظاهری محدود نمی‌کرد.

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.